Ik hou van mezelf precies zoals ik ben. Met alles wat daarbij hoort. Maar vroeger had ik een slechte reputatie. Decennialang kenmerkte mijnbouw mijn imago in het Ruhrgebied. Inmiddels ben ik echter veranderd en zie ik er heel anders uit dan toen. Mijn steden zijn veel groener dan je zou denken. Ik ben levendig, in een feeststemming en soms een beetje brutaal. Maar bovenal vinden mensen me tegenwoordig aardig vanwege mijn industriële geschiedenis. Het is grappig, nietwaar? Ik ben er in ieder geval trots op. Zeche Zollverein, ooit de grootste kolenmijn ter wereld, en de cokesfabriek zijn immers uitgeroepen tot Unesco Werelderfgoed. En de Gasometer in Oberhausen is de hoogste tentoonstellingshal van Europa. Ben je daar ooit geweest? Of in Bochum? In Gelsenkirchen of Dortmund?
Ik heb niet echt stadsgrenzen. Als je hier bent, ben je in het Ruhrgebied. Punt uit! Of in het Ruhrgebied. Of in het Ruhrgebied. Noem me maar wat je wilt en volg de "Route van het Industrieel Erfgoed". Deze neemt je mee naar talloze industriële monumenten zoals niet meer gebruikte kolenmijnen en hoogovens, indrukwekkende fabrieksgebouwen, musea en woonwijken. Vandaag de dag zijn het allemaal culturele plekken waar ook de natuur haar plaats heeft heroverd. Je zult versteld staan van de planten en dieren die je tussen het roest en staal zult ontdekken. Kijk maar eens goed!
In deze context kan ik ook denken aan de vele stortplaatsen die de mijnindustrie heeft achtergelaten. Als je een goede wandelaar bent, kun je deze bergen van het Ruhrgebied beklimmen - en mijn bijzondere landschap van bovenaf bekijken. Wees alleen niet verbaasd dat er op sommige toppen een avontuur op je wacht. Ik kan je alleen dit vertellen: er is ook een achtbaan voor voetgangers ...
